Miyazaki jr.’in ilk animasyonu “gedo senki“nin sinemalara dustugunu ogrenir ogrenmez ne zaman gitsem diye plan yapmaya baslamistim. Maksat elbette kiddo‘yla beraber gitmekti, ayni “howl’s moving castle”‘da oldugu gibi; lakin o memleket topraklarinda gunes-havuz-karanfil ucgeninde vakit gecirmekte su siralar. (kiskaniyorum orasi ayri.) Neticede, haftasonu gedo senki’yi izlemek icin yalniz kovboy edasiyla pek guzel filmler gostermesiyle gonlumuzde taht kurmus olan beyoglu-alkazar’a gittim.
Film, ursula le guin’in “yerdeniz öyküleri” serisinin bir uyarlamasi. Daha evvel bu seri hakkinda bir fikre sahip olmadigim icin, aslina sadik kalinmis mi ya da uyarlama seriyle karsilastirildiginda basarili olabilmis mi bilemiyorum. Yine de cesitli yerlerde okudugum kadariyla, pek cok uyarlamada oldugu gibi, siki takipciler (ya da fanlar diyelim) ortaya cikan sonuctan fazla memnun degiller. Bana goreyse; her ne kadar miyazaki sr. mertebesine ulasmak icin daha cok yolu olsa da junior ilk isinde guzel bir performans yakalayabilmis diyebilirim. Filmde genel olarak engin bir hayal gucunun izlerine cok sik rastlayamiyoruz ama karakterler guzel islenmis vaziyette. Belki hikayenin gectigi yerdeniz (earthsea) daha iyi tasvir edilebilirdi. Sonuc olarak, gidilip gorulmeye deger bir calisma ortaya cikmis. Umuyorum ki, hayao miyazaki gonul rahatligiyla tahtini ogluna birakabilsin ilerleyen yillarda…
Bunun disinda alkazar sinemasinda miyazaki gunleri baslamis durumda. Animasyona ilgi duyanlar sakin kacirmasin; zira miyazaki’nin yapitlari mukemmel bir hayal gucunun mahsuludur ve izlemeye doyamazsiniz. O muhtesem detaylar, harika karakterler… bir aksilik olmazsa onumuzdeki Cumartesi “ruzgarli vadi”yi izlemek icin orada olacagim.
Defter - Vladivostox 